مثل هر روز دیگه ای توی این مدت تنها وارد خونه شد
کلید رو روی جا کفشی گذاشت و همونطور که خم میشد تا بند کفش های نسبتا قدیمیش رو باز کنه چراغ ها رو روشن کرد .
نفس عمیقی کشید و با حس بوی قهوه ای که همیشه اون توی خونش پر میکرد ، پوزخندی زد .
حالا دیگه داره توهم عطرش رو هم میزنه
قدم هاش رو سمت اشپزخونه کشید ولی با دیدن دسته گل لیلیوم تازه و جدیدی توی گلدون روی اپن خشکش زد .
همیشه اون بود که برای گلدون روی میز لیلیوم میاورد ، اگر به خودش بود مثل همه این روزها گلدون رو خالی نگه میداشت .
نمیخواست باور کنه ... در حقیقت اصلا باور کردنی نبود
روزی که اون خونشون رو ترک کرد و گفت نمیتونه با خودش کنار بیاد رو به یاد داره
اون ترکش کرد تا بتونه خودش رو پیدا کنه ، خودش رو نجات بده ، خودش رو رها کنه
و بعد برگرده و همه چیز رو بهتر از قبل کنه
یعنی حالا برگشته بود ؟
مطمئن نبود ، تا اون رو نمیدید مطمئن نمیشد ...
سمت اتاق ته راهرو دوید
دستگیره در رو کشید و بر خلاف چیزی که مثل همیشه میدید ...
اون اونجا نشسته بود .
پنجره بالکن رو باز کرده بود ، موزیک بیکلام مورد علاقه اش رو پخش میکرد و همونطور که لیوان قهوه رو توی دست داشت با تاج گل روی سرش و مداد توی دست هاش بازی میکرد .
اشک توی چشم هاش حلقه زد .
اون به قولش عمل کرده بود و برگشته بود .
و حالا قرار بود همه چیز بهتر بشه
